-YUGB-
GV
Rate
: 18++++++
Warning!!!
กามนะคะบอกก่อน
“ไม่ผมไม่ถ่ายครับ!!”เสียงทุ้มดังมาจากภายในห้องประชุม
คนเป็นผู้กำกับได้แต่กุมขมับ นักแสดงก็จะไม่แสดงบริษัทก็อยากจะให้แสดง
“เจบีครั้งเดียวเอง ถือว่าชั้นขอร้องเถอะนะ”เจบีมองผู้กำกับที่กำลังขอร้องเค้าอยู่อย่างโกรธๆ
ยังไงเค้าก็จะไม่ถ่ายเด็ดขาด หัวเด็ดตีนขาดก็ไม่ถ่าย
“ไม่ครับ ถึงพี่จะขอร้องยังไงผมก็ไม่เอาด้วยหรอกครับ”ใครมันจะไปเอาด้วยเล่า
ตั้งแต่ถ่ายหนังแบบนี้มาเค้าไม่เคยต้องมาเจอเหตุการณ์แบบนี้เลยนะ
จะให้ถ่ายกับผู้ชายบ้าไปแล้วรึไง คิดอะไรกันอยู่
“ทางบริษัทขึ้นค่าตัวให้นายนะ ไม่ให้นายเสียซิงไปฟรีๆหรอกน่า”ยิ่งได้ยินแบบนี้ก็ยิ่งโมโหเข้าไปอีก
เจบี หรืออิม แจบอมนักแสดงชายประเภท Av ชั้นแนวหน้าของบริษัท
ทั้งรูปร่างและหน้าตาที่สมบูรณ์แบบทำให้เค้าดังเพียงแค่ถ่ายหนังไปเพียงเรื่องเดียว
มันไม่จำเป็นที่เค้าจะต้องลงไปยุ่งกับหนังประเภท Gv เลยด้วยซ้ำ
แต่ตอนนี้เค้ารู้สึกเหมือนกำลังจะโดนบังคับให้ทำในสิ่งที่เกลียด
ใครมันจะอยากไปถ่ายกับผู้ชายเล่า!! แถมให้เป็นฝ่ายรับอีก พูดแล้วขนลุก
“ถ้านายไม่ยอมแบบนี้ พี่คงต้องขอโทษด้วยนะ”สิ้นเสียงผู้กำกับเค้าก็รู้สึกถึงแรงกดเข้าที่จมูก
พอจะปัดออกก็โดนจับแขนเอาไว้
ผ้าเช็ดหน้าสีขาวถูกปิดไว้ที่จมูกจนเค้าต้องสุดเข้าไปเพื่อเอาอากาศหายใจ
เพียงแวบเดียวร่างสมส่วนของนักแสดงหนุ่มก็ล้มฟุบลงไปกับโซฟา
“อย่าว่าเลยนะเจบี
เค้าสั่งมาน่ะ”ผู้จัดการส่วนตัวของเจบีได้แต่พูดขอโทษนักแสดงในสังกัดตัวเอง
ปกติถ้านักแสดงไม่ยอมทีมงานอย่างพวกเค้าก็จะไปขัดอะไรไม่ได้
แต่ครั้งนี้คนที่สั่งมานั้นมีอำนาจมากเกินไปจนเค้าไม่สามารถตอบรับคำปฏิเสธของเจบีได้
กดโทรศัพท์หาปลายสายทันที
“ครับ คุณยูคยอมจะให้เริ่มเลยมั้ยครับ”พอปลายสายตอบมาก็เลยได้แต่หยิบชุดที่เตรียมไว้มาเปลี่ยนให้คนที่นอนอยู่แล้วสั่งให้คนมาอุ้มเจ้าตัวไปเข้าฉาก
คิม ยูคยอมกำลังมองคนที่นอนหลับอยู่บนเตียงขนาดใหญ่กลางห้อง
ร่างกายสมส่วนที่ถูกเปลี่ยนชุดให้เหลือแค่เสื้อเชิร์ตสีดำตัวเดียวตามที่เค้าสั่ง
ยูคยอมก็เป็นนักแสดงหนังแนวนี้เหมือนกันแต่เพียงแค่เค้าจะเป็นคนเลือกคนที่มาแสดงคู่ด้วยตัวเองทุกครั้ง
ใช้เส้นสายกับอำนาจที่ตัวเองมีนิดหน่อยเค้าก็ได้อิม แจบอมมาอยู่ตรงหน้าแล้ว
“คุณยูคยอมครับ”หันไปมองผู้จัดการของเจบีที่กำลังยืนอ้ำๆอึงๆอยู่ตรงหน้า
เลิกคิ้วเป็นการถามแทน
“คือว่าช่วยอย่างรุนแรงได้มั้ยครับ”ชื่อเสียงของคิม
ยูคยอมไม่ได้มีแค่อำนาจหรือเส้นสายแต่อีกหนึ่งอย่างก็คือความรุนแรง
หนังที่เจ้าตัวจะแสดงส่วนใหญ่ออกแนวรุนแรงจนเค้ากลัวเจบีจะบาดเจ็บ
ยูคยอมยิ้มแล้วตอบกลับทั้งที่กำลังมองร่างที่นอนอยู่บนเตียง
“หึ จะพยายามนะครับคุณผู้จัดการ”แล้วก็เดินไปเข้าฉากเพื่อเริ่มถ่ายทำทันที
“อือ อ้าาา”เจบีที่รู้สึกตัวก็ร้องออกมาทันที
เค้ารู้สึกถึงนิ้วที่กำลังชอนไชเข้ามาในตัวเค้า ไหนจะผ้าปิดตาที่ผูกเพื่อปิดการมองเห็นของเค้าอีก
พอลองขยับแขนก็โดนมัดเอาไว้ ขาสองข้างโดนแยกออกจากกันพาดอยู่บนบ่าของใครอีกคน
“ตื่นแล้วหรอครับ”ยูคยอมมองร่างกายที่ถูกมัดเอาไว้
นิ้วเรียวยาวขยับเข้าออกในช่องทางอย่างเป็นจังหวะ
มองแก่นกายที่ตั้งขึ้นเพราะแรงอารมณ์
ลองเอามือกำแล้วรูดขึ้นลงช้าๆจนคนที่ถูกกระทำส่งเสียงออกมาอีกรอบ
“อื้ออ เอาออกไป ก็บอกว่าไม่ถ่ายไง!! อ้าาาาา”เจบีกระแทกเสียงตอบด้วยความโมโห
แล้วก็ต้องร้องออกมาดสียงดังเพราะถูกดึงนิ้วออกจากแล้วแทนด้วยแก่นกายขนาดใหญ่ทันที
“อ่ารัดดีจัง อย่ารัดแน่นสิครับเจบี ผ่อนคลายหน่อย”ยูคยอมยิ้มอย่างพอใจ
เค้าชอบที่จะได้ยินเสียงแบบนี้จากเจบีจริงๆ
จับขาที่เริ่มจะถีบให้เค้าเอาตัวตนที่ใส่เข้าไปไว้แน่นๆก่อนจะเริ่มกระแทกเข้าไปเรื่อยๆ
มองไปที่กล้องที่ถูกตั้งเอาไว้บนหัวเตียง
การถ่ายครั้งนี้เค้าให้เปลี่ยนเป็นวางกล้องไว้ทั่วห้องแทน
ส่วนนึงก็เพราะไม่อยากให้คุณผู้จัดการของเจบีมาเห็นนักแสดงตัวเองโดนแบบนี้ด้วย
แต่หลักๆคือเค้าไม่อยากเห็นคนอื่นนอกจากคนที่โดนกระแทกอยู่ตอนนี้
“ฮืออ ไอ้บ้ามันเจ็บนะ ”ยิ่งส่งเสียงออกไปดูเหมือนคนข้างบนจะไม่สนด้วยซ้ำแถมยังกระแทกกระทั้นลงมาเรื่อยๆอีก เชิดหน้าขึ้นเพราะมือที่กำรอบแก่นกายเค้ากำลังรูดขึ้นลงเร็วขึ้น แล้วก็ต้องปลดปล่อยออกมาตามอารมณ์ที่โดนกระทำ
“อืมมม ดีจัง”ยูคยอมครางเสียงต่ำออกมาช่องทางที่โดนเค้าพรากครั้งแรกไปตอดรัดเค้าจนเสร็จไปตามเจ้าตัว
ถอนตัวออกมาจากช่องทางนั้น ปล่อยให้น้ำสีขาวขุ่นไหลออกมาเรื่อยๆ
รวบคนที่นอนอยู่ให้ขึ้นมานั่งบนตักตัวเอง เจบีฟุบหน้าลงกับไหล่อีกคนเค้าไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหมอนี่เป็นใคร
ตอนนี้เค้าทั้งเหนื่อยแล้วก็เจ็บได้แต่ภาวนาว่าเมื่อไหร่จะถ่ายเสร็จซักที
“อีกรอบนะครับ”ไม่สนใจว่าอีกคนจะส่ายหน้าไม่เอาขนาดไหน
ขยับตัวเล็กน้อยแล้วสอดแก่นกายเข้าไปแล้วเริ่มกระแทกเข้าไป
“อื้ออ เจ็บ เบาเบาหน่อย”ในเมื่อห้ามก็ไม่มีท่าทีว่าจะหยุดเลยได้แต่บอกให้ให้เบาแรงเพราะมันทั้งเร็วแล้วก็หนักหน่วงในทุกๆครั้งที่กระแทกเข้ามา
ยูคยอมจับเอวอีกคนเอาไว้แล้วขยับไปตามที่ต้องการ จับให้แขนเจบีมาโอบรอบคอตัวเองไว้
“ขยับสิครับ”เจบีส่ายหน้าแทบทันที
แค่นี้ก็ทั้งเสียศักดิ์ศรีทั้งอายจะตายอยู่แล้วยังจะให้ขยับอีก
ใครมันจะไปทำกันเล่า
“งั้นกว่าจะถ่ายจบคงนานหน่อยนะครับ”กระซิบตอบกลับไป
คนข้างบนพอได้ยินแบบนั้นก็เริ่มขยับตามที่เค้าต้องการ
มือก็ขยำสะโพกกลมแน่นอย่างมันมือ
“อืออ อ้ะ อ้า”หลุดครางออกมาเมื่อคนด้านล่างกระแทกสวนขึ้นมาพอดี
ยูคยอมเปลี่ยนเป็นท่าคลานเข่าหันใบหน้าหล่อเหลาของอีกคนไปหากล้องที่ถูกตั้งเอาไว้
แล้วเริ่มกระแทกเพิ่มจังหวะ
“อือ จะ อ้ะ เสร็จแล้ว”พอใกล้จะปลดปล่อยก็โดนบังคับเอาไว้มืออีกคนดำรอบแก่นกายกดปิดตรงหัวไม่ยอมให้เค้าปลดปล่อยจนรู้สึกอึดอัด
“พูดขอร้องสิครับ เดี๋ยวผมจะให้ปล่อย”ยูคยอมพูดแกมบังคับให้เจบีที่ถูกเค้าแกล้งอยู่ คนด้านล่างฮึดฮัดเล็กน้อยก่อนจะพูดออกมา
“อือ ขอร้องล่ะ อื้อ อ้ะ”พอพูดขอร้องออกไปก็ได้การกระแทกที่เพิ่มขึ้นเรื่อยมาเป็นคำตอบ
พอยูคยอมใกล้จะเสร็จบ้างเค้าเลยเอามือที่กำไว้ออก จนปลดปล่อยออกมาทั้งคู่ ยูคยอมถอนตัวตนของเค้าออกมาแล้วเดินไปหยิบผ้าขนหนูมาพันรอบเอวแล้วเดินออกไป
แทบไม่สนใจเจบีเลยด้วยซ้ำ
เจบีฟุบลงกับเตียงทันที มือสองข้างที่ถูกมัดเอาไว้
ผ้าปิดตาที่ถูกผูกปิดไว้ เค้านอนรอจนได้ยินเสียงคนเดินเข้ามาในห้อง
ผู้จัดการเดินเข้ามาทันทีที่ทุกอย่างจบลง
ยิ่งเห็นสภาพเจบีเค้าก็ยิ่งอยากจะขอโทษซ้ำๆ ร่างกายสมส่วนเต็มไปด้วยรอยรักและรอยบีบเค้นอย่างหนักหน่วง
ตามขาขาวมีน้ำสีขาวขุ่นที่ไหลออกมาจากช่องทาง ไหนจะเลือดที่ออกมาพร้อมๆกันอีก
เค้ารีบเดินเข้าไปหาเจบีพร้อมกับชุดแล้วก็กะละมังเช็ดตัวทันที
“เจบี เจบีไหวมั้ย”เขย่าไหล่กว้างเพื่อถามอาการของเจ้าตัว
แต่ก็ได้เป็นการส่ายหัวแบบช้าๆกลับมาเป็นคำตอบ
เค้ารีบแกะผ้าที่มัดมือกับผ้าปิดตาออก
แล้วถอดเสื้อเจ้าตัวออกไปเพื่อเช็ดตัวให้ทันที
หลังจากถ่ายเสร็จครั้งนั้นเจบีก็แทบจะไม่รับงานอีกเลย
กับผู้จัดการก็แทบจะไม่คุยด้วย ค่าตัวจากครั้งนั้นมันมากกว่าปกติมากๆก็จริงแต่ยังไงมันก็ไม่ได้มาจากการยินยอมของเค้า ดีวีดีที่ถูกวางขายก็ขายดีจนต้องผลิตเพิ่ม
ไหนจะกระทู้ที่โดนตั้งในอินเตอร์เน็ตถึงการที่เค้ายอมรับงานแบบนี้อีก ใครจะรู้ว่าเค้าโดนบังคับนอกจากทีมงานในครั้งนั้นล่ะ
“เห้ออ”ความเจ็บปวดที่สะโพกทุเลาลงไปแล้วก็จริงแต่ไข้หวัดกลับยังไม่หายไปแถมดูท่าจะหนักขึ้นไปเรื่อยๆ
Rrrrrrrr
เสียงโทรศัพท์ที่นอนอยู่บนโต๊ะข้างเตียงดังขึ้น ไม่มีชื่อปรากฏขึ้นเป็นเบอร์ที่เค้าไม่รู้จัก
“ครับ เจบีครับ”แค่ได้ยินเสียงปลายสายตอบกลับมาเจบีก็เด้งตัวขึ้นมานั่งอัตโนมัติทันที
(ไงครับเจบี)เสียงแบบนี้เค้าจำได้แน่นอน ไอ้คนที่กล้ามาพรากเอาศักดิ์ศรีของเค้าไป ปรับเสียงให้เป็นปกติแล้วตอบกลับไป
“มีอะไร”ปลายสายหัวเราะกลับมาจนเค้าต้องขมวดคิ้ว
(นี่ไม่รู้หรอครับ ว่าต้องมาถ่ายหนังเรื่องต่อไปน่ะ)ขมวดคิ้วหนักกว่าเดิมทันทีที่ได้ยินคำตอบ
เค้าจำได้ว่าช่วงนี้จะไม่รับงานไหนนี่
“ถ่ายอะไร ชั้นจำได้ว่าชั้นไม่รับงานอะไรทั้งนั้น”
(นี่เป็นคำสั่งครับ จากประธานเดี๋ยวผมส่งเมลล์ไปให้)พุดจบก็มีเมลล์ส่งเข้ามาในโทรศัพท์เค้าทันที
พอกดเปิดอ่านเนื้อหาก็แทบจะปาทิ้ง นี่มันบังคับกันชัดๆ มีอย่างที่ไหนแค่หนังขายดีเลยต้องให้เค้าไปแล่นเพิ่มอีกเรื่องเนี่ยนะ
“ไม่ไป ยังไงก้ไม่ไปเด็ดขาด”ปลายสายเงียบไป
ก่อนที่เสียงประตูห้องนอนเค้าจะถูกเปิดเข้ามา ร่างสูงไม่คุ้นตาเดินดุ่มๆเข้ามาหาเค้าจนเจบีต้องขยับหนีไปอีกฝั่งของเตียง
“แกเป็นใครวะ แล้วเข้ามาได้ไง”ยิ้ม ยิ้มหาพระมารดามึงรึไงวะอยากได้คำตอบโว้ยยยย
“มาพานักแสดงไปเข้าฉากครับ”เดินเข้าไปอุ้มอีกคนขึ้นทันที
“ไม่ไป!! ก็บอกว่าไม่เอาไง”ไอ้คนที่อุ้มเค้ามันไม่ตอบ
ตีก็แล้วต่อยก็แล้วมันก้ไม่ยอมปล่อย แล้วก็ต้องสะดุ้งเพราะมันตีก้นเค้า
“เด็กไม่ดีต้องโดนตีนะครับ”ว่าแล้วก็ตีเข้าไปอีกรอบ
แต่ครั้งนี้แถมการขยำลงไปด้วย
“ไม่!”
“ผมชื่อคิม ยูคยอมนะครับเจบี”โอ้ยยยยยฟังกูหน่อย ไม่ก็ไม่ดิวะ
ยูคยอมไม่สนใจอีกคนเค้าอุ้มเจบีเดินมาเรื่อยๆจนมาถึงห้องที่กำลังจะถ่ายทำ
การถ่ายครั้งนี้อยู่ในคอนโดเจ้าตัวพอดี จริงๆก็ไม่มีใครกล้าขัดเค้าหรอกถ้าเค้าเอ่ยปากพูดแล้วน่ะ
มองกล้องที่ถูกติดรอบๆห้องเหมือนครั้งที่แล้ว
ก่อนจะโยนคนที่อุ้มมาลงบนเตียงแล้วขึ้นคร่อมทันที
“กินล่ะนะครับ”
ก็บอกแล้วคิม ยูคยอมไม่ธรรมดาครับ(ยิ้ม)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น