-YUGB- GV 2

 YUGB

GV

Rate : 18+++++

หลังจากวันนั้นชีวิตของอิม แจบอมเรียกได้ว่าเปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังตีนเลยก็ว่าได้ ครับหลังตีนนั่นแหละครับ ตั้งแต่ไอ้หนังที่ผมถ่ายกับคิม ยูคยอมถูกวางจำหน่ายอีกรอบ ยอดจำหน่ายก็สูงขึ้นไปอีกยอดผลิตก็เพิ่มขึ้นจนน่ากลัว แฟนคลับเพิ่มขึ้นก็จริงแต่ส่วนใหญ่ก็เป็นผู้ชายอย่างที่คิดเอาไว้  แต่ผมก็ไม่คิดจะรับงานเพิ่มอีก ใครจะอยากไปถ่ายแบบนั้นอีกเล่า!! แค่สองครั้งก็เกินพอแล้วสำหรับความทรงจำแบบนี้

Rrrrrr

เสียงโทรศัพท์เรียกให้ร่างสมส่วนของเจบีหลุดออกจากภวังค์ความคิดของตัวเอง หยิบขึ้นมาดูเบอร์ที่โทรเข้าก็ปรากฏชื่อของผู้จัดการของตัวเอง เอาโทรศัพท์แนบหูหลังจากกดรับ

“ครับ เจบีครับ”พอได้ยินเค้าตอบ ปลายสายก็ถอนหายใจออกมาทันที ก่อนจะพูดกับเค้าด้วยน้ำเสียงแปลกๆ

(คือเจบี คือว่า)ขมวดคิ้วเพราะปลายสายไม่ยอมพูดดีๆซักที

“มีอะไรครับ พี่จะอึกอักทำไม”ปลายสายเงียบไปซักพักเหมือนทำใจ แล้วรวบรวมเสียงตอบเค้ากลับมา

(นายไม่ยอบรับงานมาเดือนกว่าๆแล้วนะ เมื่อไหร่จะรับเพิ่มซักทีล่ะ)กรอกตาทันทีที่ได้รับคำตอบ หลังจากวันที่โดนคิม ยูคยอมลากออกจากห้องเพื่อไปถ่ายหนังเพิ่มเจบีก็ไม่คิดจะรับงานอีกเลย ยังดีที่บริษัทที่เค้าสังกัดอยู่ไม่ค่อยจะบังคับนักแสดงตัวเองมากเท่าไหร่ เจบีเลยใช้ข้ออ้างว่าตัวเองโดนบังคับเพื่อขอลาหยุดมาเดือนกว่าๆแล้ว ต่อให้ถ่ายกับผู้หญิงตอนนี้ก็ไม่มีกะจิตกะใจอยากจะถ่ายหรอก อยากนอนอยู่ที่ห้องเฉยๆมากกว่า

“ผมลาหยุดไปแล้ว”ปลายสายไม่ตอบ แปบเดียวก็มีเมลล์แบบครั้งที่แล้วเข้ามาอีก เจบีรู้สึกเครียดขึ้นมาทันที แม่งมาอีกละเมลล์ทีไรบังคับกันทุกที พอกดเข้าไปดูก็แทบจะปาโทรศัพท์ทิ้งแต่ก็ทำไม่ได้ เลยได้แต่ก่นด่าผู้จัดการตัวเองแทน

“แม่งบังคับกันตลอด ผมไม่ถ่ายครั้งนี้ผมไม่ยอมจริงๆด้วย!!”คนปลายสายถอนหายใจเหมือนหนักใจ

(พี่ขอโทษจริงๆนะเจบี ครั้งก่อนก็ด้วยแต่ว่านายก็น่าจะรู้นี่ว่าถ้าเค้าสั่งแล้วพี่เองก็ปฏิเสธให้นายไม่ได้น่ะ พี่ขอโทษนะเจบี)ทำไมเค้าจะไม่รู้ว่าไอ้คนที่สั่งให้เค้าไปถ่ายครั้งนี้มันเป็นใคร แม่ง ไอ้ห่_คิม ยูคยอม ไอ้ลูกประธานบริษัท ไอ้ โว้ยยยยยย โมโหจนเผลอทำนิสัยแบบประจำออกไป ยื่นคางแล้วต่อยรัวๆไปที่โซฟาเพื่อระบายความโกรธ

(โอเครึป่าว เจบี)ยิ่งได้ยินแบบนี้ก็ยิ่งโกรธเข้าไปใหญ่ เลยกระแทกเสียงตอบกลับก่อนกดวางสายไป

“แล้วผมปฏิเสธได้รึไงเล่า!!! ไอ้ห่_คิม ยูคยอม ไอ้ ไอ้ โว้ยยยยย”ระบายความโกรธทั้งหมดลงไปที่โซฟาอย่างไม่กลัวเจ็บ

สาบานกับตัวเองไว้ว่าอิม แจบอมจะต้องเอาเลือดหัวคิม ยูคยอมออกให้ได้!!!

“ยิ้มแบบนี้นี่คิดอะไรอยู่”เสียงทุ้มเรียกให้ยูคยอมหันไปหา ร่างสูงโปร่งกับใบหน้าที่หล่อเหลาไม่แพ้กัน ทั้งความสมบูรณ์แบบที่ผู้หญิงหลายๆคนหลงใหล มาร์ค ต้วนมีมันทั้งหมด

“แค่ได้เล่นอะไรสนุกๆมาน่ะ”ยิ้มออกมาเมื่อนึกถึงคนที่โดนเค้าสั่งให้มาถ่ายหนังคู่ด้วยกันอีกครั้ง แต่เอาจริงๆเค้าก็ไม่ได้ผิดสักหน่อยนี่ อิม แจบอมต่างหากที่ผิด ผิดที่มีรูปร่างน่าขย้ำลงกับเตียง ผิดที่มีผิวขาวๆล่อตาล่อใจเค้า ผิดที่มีสายตาที่น่าทำให้ร้องไห้ออกมา

“อะไรสนุกๆนี่ ใช่อิม แจบอมรึเปล่านะ”มาร์คพูดขึ้น ทำไมเค้าจะไม่รุ้ว่าความสนุกของยูคยอมคืออะไร ถ้าพูดกันตรงๆคนที่ถ่ายหนังกับหมอนี่คนล่าสุดคงจะน่าสนใจไม่น้อยเลยล่ะ ปกติมาร์คไม่เคยเห็นใครที่ยูคยอมจะเอ่ยปากสั่งให้ถ่ายด้วยกันมากกว่าหนึ่งครั้งด้วยซ้ำ อิม แจบอมต้องมีอะไรที่น่าสนใจมากแน่ๆ

“ก็รู้นี่”ตอบอีกคนแค่นั้นก่อนจะลุกขึ้นเพื่อออกไปตามนัดที่เค้าสั่งการเอาไว้ หยุดที่หน้าประตูเพื่อฟังคำพูดของมาร์ค

“ถ้าเบื่อแล้วเอาให้ชั้นเล่นบ้างก็ได้นะ”ยิ้มออกมาก่อนจะตอบกลับไป

“คงอีกนานนะ ครั้งนี่ถูกใจชั้นมากเลยล่ะ”แล้วก็เดินออกไปทันที มาร์คที่นั่งอยู่ได้นึกสงสารแจบอมคนนั้นขึ้นมาเลยล่ะ

“โชคดีนะครับอิม แจบอม”

มือพร้อม ชุดพร้อม แต่ใจกูนี่ไม่พร้อมเลยครับ อยากกลับบ้านจังเอากูกลับที เจบีกำลังนั่งรออยู่ในห้องรับรองอย่างห่อเหี่ยว ชุดถูกเปลี่ยนให้พร้อมเข้าฉาก วันนี้เค้าโดนจับใส่ชุดเสื้อคลุมสีดำสนิทที่แหวกด้านหน้าจนเห็นหน้าอกขาวๆชัดเจน แหม่ถ้าจะแหวกขนาดนี้ให้กูถอดเลยก็ได้ อย่างน้อยก็ยังดีที่ไม่โดนโปะยาสลบหรือฉุดออกมาจากห้องครั้งก่อน แต่เอาจริงๆครั้งนี้แม่งก็ไม่ต่างจากการบังคับหรอก เค้าในตอนนี้รู้สึกจิตจกเอามากๆพอต้องมาคิดว่าตัวเองต้องโดนทำแบบไหนก็ยิ่งเครียดเข้าไปอีก แค่สองครั้งมันยังไม่พอรึไง จะเอาอะไรอีก ทำแบบนี้เปลี่ยนให้กูไปเป็นนายเอกGVเลยมั้ยล่ะ  ได้แต่คิดในใจแต่ก็ไม่กล้าพูดออกไป  ใครจะกล้าพูดล่ะถ้าเกิดประธานได้ยินแล้วนึกจับเค้าเข้ามาเป็นจริงๆตัวเค้าเองก็คงเลี่ยงไม่ได้ อะไรมันไม่แน่นอนเสมอไป

“ทำหน้าทำตานะครับ ไม่ได้ให้ไปเอากับคนอื่นซักหน่อย”หันควับไปทางน้ำเสียงที่กวนประสาท ก่อนจะเจอกับไอ้ลูกประธานคนเดิมที่บังคับเค้าให้มาถ่ายคู่กับตัวเอง

“ช่วยไม่ได้นี่นา ก็เจบีมีของที่ผมสนใจอยู่นี่”ยูคยอมเดินเข้าไปนั่งใกล้ๆอีกคนที่นั่งทำหน้าตาไปพอใจอยู่บนโซฟา พอนั่งลงอีกคนก็เขยิบหนีไปอีกฝั่งทันที  ร่างกายที่เค้าสนใจตอนนี้อยู่ในชุดคลุมสีดำที่เค้าชอบ ผิวขาวๆที่โผล่ออกมาจากรอยแหวดของชุดทำเค้ารู้สึกอยากจะขย้ำอีกคนตรงนี้เลยด้วยซ้ำ แต่ก็คงได้แค่คิดเพราะเจ้าตัวไม่ยอมเล่นด้วย

“งั้นก็รีบๆเลิกสนใจผมซักทีสิ  เฮ้ยยยย”ยังไม่ทันพูดจบประโยคก็ต้องอุทานออกมาเพราะไอ้บ้านั่นเล่นดึงจนเค้าไปนอนอยู่บนตัวมัน สภาพตอนนี้คือเค้ากำลังคร่อมมันกลายๆเลยล่ะ  พอเห็นสายตาของยูคยอมที่กำลังมองไล่ตั้งแต่ลำคอลงไปเรื่อยๆก็หน้าแดงขึ้นมา

“แค่มองก็หน้าแดงแล้วนะครับ อ่อนจัง”เจบีรู้สึกเหมือนกำลังโดนท้าจากยูคยอมอยู่กลายๆ ว่าเค้าอ่อนหรอ ได้คิม ยูคยอมเดี๋ยวรู้ เดี๋ยวรู้

“ใครอ่อนวะ”ยูคยอมยิ้มออกมากับคำตอบ เหยื่อติดกับดักเค้าแล้วล่ะ ส่งมือเข้าไปสำรวจร่างกายของอีกคน สายตาที่มองสบกันกำลังท้าทายกันอยู่

“ถ้างั้นตอนเข้าฉากเรามาแข่งกันมั้ยครับ”เจบีเลิกคิ้วแทนคำถาม แต่ก็ต้องหลุดครางออกมาเพราะโดนสัมผัสเข้าที่ตุ่มสีจางสองข้าง มืออีกคนขยับปัดไปมาทั่วตัวเค้าเหมือนกำลังหยอกล้อ

“ว่าใครจะขอร้องออกมาก่อนกัน”เจบีหยุดมืออีกคนด้วยมือของตัวเอง ไหนๆก็โดนท้าแล้วเค้าก็จะเอาชนะให้ดู เลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ๆใบหน้าหล่อของยูคยอมพร้อมกระซิบที่ข้างหูเบาๆ

“หึ แล้วอย่าเผลอพูดออกมาล่ะครับ คิม ยูคยอม”ลุกเดินหนีออกจากตัวเค้าไปป ยูคยอมยิ่งถูกใจคนคนนี้เพิ่มขึ้นไปอีก นึกว่าจะโดนโกรธซะอีกที่บังคับให้มา แต่พอโดนเค้าท้าเข้าหน่อยก็ไม่ยอมแพ้เลยนะครับเจบี

“พร้อมนะ เจบี คุณยูคยอม”เสียงผุ้กำกับที่ควบคุมการถ่ายในครั้งนี้ดังขึ้น การถ่ายครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ต้องถ่ายต่อหน้าทีมงานทุกคน เรียกได้ว่าเป็นครั้งแรกของเค้ากับไอ้คุณยูคยอมเลยก็ว่าได้ ส่วนฉากก็เปลี่ยนเป็นห้องโล่งๆที่มีแค่โซฟาอยู่กลางห้อง  ทั้งเค้าและยูคยอมพยักหน้าตอบเป็นการบอกว่าพร้อมแล้ว ระหว่างรอคำสั่งเริ่มก็ได้แต่ทำใจไปพลางๆ เค้าจะไม่ยอมแพ้เด็ดขาด ถ่ายเสร็จต้องเอาเลือดในหัวไอ้นี่ออกให้ได้

“งั้นเริ่มได้”สิ้นคำสั่ง ร่างเจบีก็ถูกดึงเข้าไปหาอีกคนทันที แต่ครั้งอาจจะแปลกไปหน่อยที่เจบีเป็นคนคว้าคอของอีกคนให้เข้ามาใกล้ๆแล้วมอบจูบที่ดุดันลงไป ยูคยอมก็ไม่ยอมแพ้เค้าส่งลิ้นเข้าไปลิ้มรสในโพรงปากของอีกคน ลิ้นทั้งสองกระหวัดเกี่ยวเข้าหาหันกันอย่างดุดันราวกับจะฆ่ากันให้ตายไปข้าง

“อื้มม อื้อ”เป็นเจบีที่ส่งเสียงออกมา นิ้วที่กำลังชอนไชอยู่ในตัวเค้าตอนนี้กำลังเพิ่มความเจ็บและเสียวมากขึ้นจากเดิม ยูคยอมที่กำลังสอดนิ้วเข้าไปในช่องทางอ่อนนุ่มขยับนิ้วหมุนคว้านให้มันลึกไปอีก กระแทกลงจุดนั้นแรงๆจนอีกคนเผลอร้องออกมา

“ขอร้องสิครับ แล้วผมจะเอาออกให้”เสียงกระซิบข้างๆหูจากอีกคน  ยิ่งทำให้เจบีต้องการชนะเพิ่มขึ้นไปอีกเลื่อนมือตัวเองลงไปสัมผัสกับแก่นกายที่กำลังตื่นขึ้นของอีกคน ดึงเชือกที่ผูกเอาไว้กับชุดให้หลุดออกแล้วกำรอบแก่นกายของยูคยอม ใช้หัวแม่โป้งปัดผ่านเพิ่มความเสียเล็กน้อยจนยูคยอมครางออกมา

“อื้มดี”ตอบแทนอีกฝ่ายด้วยการกระแทกนิ้วตัวเองเข้าไปเรื่อยๆ ซุกใบหน้าเข้ากับซอกคอที่เต็มไปด้วยเหงื่อไคล ความน่าหลงใหลก็ยิ่งเพิ่มขึ้นไปอีก เค้าถอนนิ้วออกมาจากตัวเจบี แล้วพลิกให้คนข้างบนหันหน้าเข้ากับแก่นกายตัวเอง หันสะโพกแน่นเข้ามาอยู่ใกล้ๆใบหน้า สะโพกสีขาวแน่นล่อตาล่อใจกับช่องทางสีอ่อนที่น่ากระแทกแรงๆ  ตอนนี้เค้าสองคนอยู่ในท่าหกเก้าแบบที่ยูคยอมต้องการ

“เอาจริงๆชอบหกเก้าก็ไม่บอกเลยนะคิม ยูคยอม”เจบีพูดหยอกอีกคนมือก็กำไปที่แก่นกายที่กำลังแดงก่ำตรงหน้า เสียงกล้องที่กำลังมาที่ตัวเองทำให้รู้สึกตื่นเต้นไม่น้อย ยิ่งอยากชนะก็ยิ่งไม่มีความกลัว เจบีมองไปที่กล้องที่จับมาที่เค้าส่งสายตาเชิญชวนไปให้ ปากบางอมลงไปทั้งดูด ทั้งขยับขึ้นลงราวกับกินไอติมที่แสนอร่อย สะดุ้งเล็กน้อยเพราะอีกคนส่งนิ้วเข้ามาในตัวเค้าอีกรอบ

“พอดูดีๆเจบีนี่ก็ร้อนแรงไม่เบานะครับ”ยูคยอมพูดพลางส่งนิ้วอีกนิ้วเข้าไปในช่องทางอ่อนนุ่ม แรงตอดรัดจากช่องทางกำลังทำเค้าคลั่ง สวนสะโพกให้อีกคนสำลักเล่นเล็กน้อย มืออีกข้างก็รูดรั้งแก่นกายของเจบีไปเรื่อยๆ จนเจบีเริ่มขัดใจกับจังหวะที่เนิบนาบ แต่เค้าจะพูดขอร้องไม่ได้เด็ดขาดเกมส์นี้เค้าต้องชนะ

“อื้อ อ้า”เปลี่ยนจากท่าหกเก้ามาเป็นพลิกตัวเค้าให้นั่งคร่อมแล้วส่งแก่นกายของตัวเองเข้ามาแทน ไอ้ห่าไม่ให้กูตั้งตัวเลยกะจะแทงอย่างเดียวรึไงวะ ยิ่งขัดใจมากขึ้นไปอีกเพราะยูคยอมไม่ยอมขยับแถมส่งสายตาท้าทายมาให้เค้าอีก ได้จะเอาอย่างนี้ใช่มั้ยได้

“อืมม ดีครับ”พอเห็นเค้าไม่ยอมขยับเจบีก็เริ่มคุมเกมส์เองร่างสมส่วนขยับขึ้นลงตามแรงอารมณ์ของตัวเอง ทุกครั้งที่กระแทกลงมามันทั้งหนักหน่วงแล้วก็เร่าร้อน

“อื้ออ อ้ะ”พอจะปลดปล่อยก็โดนทำแบบทุกครั้ง มือของยูคยอมเลื่อนมาจับเข้าที่แก่นกายสีสวยที่กำลังจะปลดปล่อย เอานิ้วกดปิดเอาไว้ไม่ให้ออกมา เจบีทำหน้าแหยเหทันที พอจะเอามือไปดึงมืออีกคนออกก็โดนพลิกให้ลงมานอนข้างล่างแทน แม่งแรงเยอะจังวะ

“อึก ฮึก”พอเห็นอีกคนเริ่มน้ำตาคลอยูคยอมก็ก้มลงไปกระซิบเบาๆให้อีกคนฟัง

“ขอร้องสิครับแล้วผมจะให้ปล่อย”เจ้าตัวส่ายหน้าให้เค้า เค้าเลยแกล้งกระแทกลงไปในช่องทางนั้นเร็วๆ ร่างกายที่พอโดนกระตุ้นเพิ่มแต่ไม่ได้ปลดปล่อยคงจะทรมานน่าดูเลยล่ะ

“ว้าา จะไม่พูดจริงๆหรอครับเจบี ผมจะเสร็จอยู่แล้วนะ”เม้มปากบางเข้าหากันอย่างอดกั้น ความรู้สึกที่ถูกกระแทกกระทั้นเข้ามาข้างในร่างกาย ยิ่งเพิ่มอารมณ์มากขึ้นไปอีก พอจะปลดปล่อยก็ถูกห้ามเอาไว้ด้วยมือข้างนั้น ทั้งอึดอัดทั้งทรมานจะแย่อยู่แล้ว เลยกลั้นใจพูดออกไปทั้งๆที่ไม่อยากพูด

“อึก ขอร้องละ ขอปล่อยนะ ”ได้ยินเสียงหึออกมาจากอีกคน ยกแขนทั้งสองข้างขึ้นมาบังหน้าตัวเองเอาไว้เพราะไม่อยากให้อีกคนเห็นหน้าตัวเองในตอนนี้ แต่ก็โดนดึงออก ยูคยอมปล่อยมือออกจากแก่นกายสีสวยที่กำลังสั่นระริก กระแทกลงไปตามที่โดนขอร้อง แล้วปล่อยน้ำขาวขุ่นเข้าไปในตัวอีกฝ่าย

“มันก็แค่นั้นแหละครับ”

“คัท!!!!”สิ้นเสียงผู้กำกับยูคยอมก็ดึงตัวตนของตัวเองออกมาจากตัวเจบี มองร่างสมส่วนที่กำลังนอนหอบอยู่ข้างล่าง ตาควมที่เค้าชอบกำลังหลับตาพริ้มจนเห็นแพขนตา ใบหน้าขาวที่กำลังแดงระเรื่อ ไหนจะผมที่ยุ่งๆฟูนั่นอีก ปากบางกำลังกอบโกยอากาศเข้ามาในตัว

“ดะ เดี๋ยวจะเอาชั้นไปไหน ปล่อยนะเว้ย!!”ยังไม่ทันได้หายใจเสร็จดี ก็โดนอุ้มออกมาจากเตียงทั้งที่อยู่ในสภาพเปลือยๆนั่นแหละ ผู้จัดการที่พอเห็นเค้าโดนอุ้มเดินออกมาก็รีบวิ่งเข้ามาขวางไว้

“จะพาเจบีไปไหนครับคุณยูคยอม”เจ้าของชื่อเลิกคิ้ว ก่อนจะตอบกลับมา

“จะพไปคอนโดชั้นไง”เจบีรีบสะบัดตัวออกแต่ก็โดนกอดไว้แน่นกว่าเดิมจนขยับไปไหนไม่ได้ เลยได้แต่พูด

“ก็มาถ่ายแล้วนี่ไง จะพาไปไหนอีกชั้นอยากพักผ่อน”ยิ้มให้กับคำตอบของคนในอ้อมกอด คงจะเหนื่อยจนไม่อยากพูดกับเค้าแล้วล่ะ เลยหันไปคุยกับผู้จัดการที่ยืนอยู่ตรงหน้าแทน

“ผมไม่ทำอะไรเค้าหรอกครับ อีกอย่างผมก็บอกไปในเมลล์แล้วด้วย”ผู้จัดการหนุ่มได้แต่ยืนนิ่ง เค้าไม่ได้อ่านเมลล์ที่อีกคนส่งมาเลยด้วยซ้ำ ไม่รู้ว่าจะมีอะไรแบบนี้ส่งมาพร้อมคำสั่งบ้าบอนั่น เพราะความสะเพร่าของตัวเค้าเองแท้ๆ มองไปที่ร่างของนักแสดงในการดูแลที่เผลอหลับไปเพราะความเหนื่อย สบตากับคนที่กำลังอุ้มอยู่อย่างปลงๆแล้วพูดออกไป

“อย่าทำอะไรเค้านะครับ ผมขอร้องล่ะ”เจ้าตัวไม่ตอบแต่เดินออกมาจากห้องนั้น หยุดยืนอยู่หน้าประตู  แล้วหันกับมาตอบผู้จัดการหนุ่ม

“อย่างที่เคยบอกครับ ผมจะพยายาม”

“อือ อื้ออ”รู้สึกตัวจากสัมผัสบนคอ ไหนจะความรู้สึกที่เหมอนมีอะไรอยู่ในตัวอีก พอลืมตาก็เจอเข้ากับใบหน้าหล่อเหลาของยูคยอมที่กำลังซุกซนอยู่กับร่างกายตัวเอง อีกคนยิ้มกลับมาให้ก่อนจะกระแทกนิ้วลงไปเพื่อเพิ่มจังหวะ

“ตื่นแล้วหรอครับ”มองตาคมที่กำลังส่งสายตาไม่พอใจมาให้ ปากบางขยับถามเค้า

“ทำอะไร อ้ะ”ยูคยอมยิ้มขยับนิ้วที่อยู่ในช่องทาง คว้านเอาสิ่งที่อยู่ข้างในออกมา ทำแบบนี้จนอีกคนเริ่มมีอารมณ์

“ผมแค่เอาออกให้เองนะครับ แค่นี่ก็ขึ้นแล้วหรอ ทะลึ่งจังนะ”มือจับหมับเข้าที่สิ่งที่นูนขึ้นมาตรงกลางตัวของอีกคน ใช้นิ้วโป้งปัดไปมาหยอกเล่น เจบีเม้มปากกลั้นอารมณ์ตัวเอง

“ไม่เอานะเว้ย!”พูดห้ามทันทีพอรู้ว่าจะโดนทำอะไรต่อจากนี้  เจ็บยังไม่หายแม่งจะเอาอีกหรอวะ

“ไม่สนครับ”ยูคยอมยิ้มตอบแล้วเริ่มลิ้มรสเหยื่อที่นอนขัดขืนอยู่ข้างล่างตัวเองทันที

“ไม่เอา!! ไอ้ยูคยอมปล่อยดิ้!!”

“อื้อออ อ้ะ”

ผมขอไปถ่ายหนังต่ออีกซักเรื่องก่อนนะครับ

อ่อ แต่ว่าเรื่องนี้ไม่ได้วางขายนะครับ (ยิ้ม)

-YUGB- GV

-YUGB-

GV

Rate : 18++++++

Warning!!! กามนะคะบอกก่อน

“ไม่ผมไม่ถ่ายครับ!!”เสียงทุ้มดังมาจากภายในห้องประชุม คนเป็นผู้กำกับได้แต่กุมขมับ นักแสดงก็จะไม่แสดงบริษัทก็อยากจะให้แสดง

“เจบีครั้งเดียวเอง ถือว่าชั้นขอร้องเถอะนะ”เจบีมองผู้กำกับที่กำลังขอร้องเค้าอยู่อย่างโกรธๆ ยังไงเค้าก็จะไม่ถ่ายเด็ดขาด หัวเด็ดตีนขาดก็ไม่ถ่าย

“ไม่ครับ ถึงพี่จะขอร้องยังไงผมก็ไม่เอาด้วยหรอกครับ”ใครมันจะไปเอาด้วยเล่า ตั้งแต่ถ่ายหนังแบบนี้มาเค้าไม่เคยต้องมาเจอเหตุการณ์แบบนี้เลยนะ จะให้ถ่ายกับผู้ชายบ้าไปแล้วรึไง คิดอะไรกันอยู่

“ทางบริษัทขึ้นค่าตัวให้นายนะ ไม่ให้นายเสียซิงไปฟรีๆหรอกน่า”ยิ่งได้ยินแบบนี้ก็ยิ่งโมโหเข้าไปอีก เจบี หรืออิม แจบอมนักแสดงชายประเภท Av ชั้นแนวหน้าของบริษัท ทั้งรูปร่างและหน้าตาที่สมบูรณ์แบบทำให้เค้าดังเพียงแค่ถ่ายหนังไปเพียงเรื่องเดียว มันไม่จำเป็นที่เค้าจะต้องลงไปยุ่งกับหนังประเภท Gv เลยด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้เค้ารู้สึกเหมือนกำลังจะโดนบังคับให้ทำในสิ่งที่เกลียด ใครมันจะอยากไปถ่ายกับผู้ชายเล่า!! แถมให้เป็นฝ่ายรับอีก พูดแล้วขนลุก

“ถ้านายไม่ยอมแบบนี้ พี่คงต้องขอโทษด้วยนะ”สิ้นเสียงผู้กำกับเค้าก็รู้สึกถึงแรงกดเข้าที่จมูก พอจะปัดออกก็โดนจับแขนเอาไว้ ผ้าเช็ดหน้าสีขาวถูกปิดไว้ที่จมูกจนเค้าต้องสุดเข้าไปเพื่อเอาอากาศหายใจ เพียงแวบเดียวร่างสมส่วนของนักแสดงหนุ่มก็ล้มฟุบลงไปกับโซฟา

“อย่าว่าเลยนะเจบี  เค้าสั่งมาน่ะ”ผู้จัดการส่วนตัวของเจบีได้แต่พูดขอโทษนักแสดงในสังกัดตัวเอง ปกติถ้านักแสดงไม่ยอมทีมงานอย่างพวกเค้าก็จะไปขัดอะไรไม่ได้ แต่ครั้งนี้คนที่สั่งมานั้นมีอำนาจมากเกินไปจนเค้าไม่สามารถตอบรับคำปฏิเสธของเจบีได้ กดโทรศัพท์หาปลายสายทันที

“ครับ คุณยูคยอมจะให้เริ่มเลยมั้ยครับ”พอปลายสายตอบมาก็เลยได้แต่หยิบชุดที่เตรียมไว้มาเปลี่ยนให้คนที่นอนอยู่แล้วสั่งให้คนมาอุ้มเจ้าตัวไปเข้าฉาก

คิม ยูคยอมกำลังมองคนที่นอนหลับอยู่บนเตียงขนาดใหญ่กลางห้อง  ร่างกายสมส่วนที่ถูกเปลี่ยนชุดให้เหลือแค่เสื้อเชิร์ตสีดำตัวเดียวตามที่เค้าสั่ง ยูคยอมก็เป็นนักแสดงหนังแนวนี้เหมือนกันแต่เพียงแค่เค้าจะเป็นคนเลือกคนที่มาแสดงคู่ด้วยตัวเองทุกครั้ง ใช้เส้นสายกับอำนาจที่ตัวเองมีนิดหน่อยเค้าก็ได้อิม แจบอมมาอยู่ตรงหน้าแล้ว

“คุณยูคยอมครับ”หันไปมองผู้จัดการของเจบีที่กำลังยืนอ้ำๆอึงๆอยู่ตรงหน้า เลิกคิ้วเป็นการถามแทน

“คือว่าช่วยอย่างรุนแรงได้มั้ยครับ”ชื่อเสียงของคิม ยูคยอมไม่ได้มีแค่อำนาจหรือเส้นสายแต่อีกหนึ่งอย่างก็คือความรุนแรง หนังที่เจ้าตัวจะแสดงส่วนใหญ่ออกแนวรุนแรงจนเค้ากลัวเจบีจะบาดเจ็บ ยูคยอมยิ้มแล้วตอบกลับทั้งที่กำลังมองร่างที่นอนอยู่บนเตียง

“หึ จะพยายามนะครับคุณผู้จัดการ”แล้วก็เดินไปเข้าฉากเพื่อเริ่มถ่ายทำทันที

“อือ อ้าาา”เจบีที่รู้สึกตัวก็ร้องออกมาทันที เค้ารู้สึกถึงนิ้วที่กำลังชอนไชเข้ามาในตัวเค้า ไหนจะผ้าปิดตาที่ผูกเพื่อปิดการมองเห็นของเค้าอีก พอลองขยับแขนก็โดนมัดเอาไว้ ขาสองข้างโดนแยกออกจากกันพาดอยู่บนบ่าของใครอีกคน

“ตื่นแล้วหรอครับ”ยูคยอมมองร่างกายที่ถูกมัดเอาไว้ นิ้วเรียวยาวขยับเข้าออกในช่องทางอย่างเป็นจังหวะ มองแก่นกายที่ตั้งขึ้นเพราะแรงอารมณ์ ลองเอามือกำแล้วรูดขึ้นลงช้าๆจนคนที่ถูกกระทำส่งเสียงออกมาอีกรอบ

“อื้ออ เอาออกไป ก็บอกว่าไม่ถ่ายไง!! อ้าาาาา”เจบีกระแทกเสียงตอบด้วยความโมโห แล้วก็ต้องร้องออกมาดสียงดังเพราะถูกดึงนิ้วออกจากแล้วแทนด้วยแก่นกายขนาดใหญ่ทันที

“อ่ารัดดีจัง อย่ารัดแน่นสิครับเจบี ผ่อนคลายหน่อย”ยูคยอมยิ้มอย่างพอใจ เค้าชอบที่จะได้ยินเสียงแบบนี้จากเจบีจริงๆ จับขาที่เริ่มจะถีบให้เค้าเอาตัวตนที่ใส่เข้าไปไว้แน่นๆก่อนจะเริ่มกระแทกเข้าไปเรื่อยๆ มองไปที่กล้องที่ถูกตั้งเอาไว้บนหัวเตียง การถ่ายครั้งนี้เค้าให้เปลี่ยนเป็นวางกล้องไว้ทั่วห้องแทน ส่วนนึงก็เพราะไม่อยากให้คุณผู้จัดการของเจบีมาเห็นนักแสดงตัวเองโดนแบบนี้ด้วย แต่หลักๆคือเค้าไม่อยากเห็นคนอื่นนอกจากคนที่โดนกระแทกอยู่ตอนนี้

“ฮืออ ไอ้บ้ามันเจ็บนะ ”ยิ่งส่งเสียงออกไปดูเหมือนคนข้างบนจะไม่สนด้วยซ้ำแถมยังกระแทกกระทั้นลงมาเรื่อยๆอีก  เชิดหน้าขึ้นเพราะมือที่กำรอบแก่นกายเค้ากำลังรูดขึ้นลงเร็วขึ้น  แล้วก็ต้องปลดปล่อยออกมาตามอารมณ์ที่โดนกระทำ

“อืมมม ดีจัง”ยูคยอมครางเสียงต่ำออกมาช่องทางที่โดนเค้าพรากครั้งแรกไปตอดรัดเค้าจนเสร็จไปตามเจ้าตัว ถอนตัวออกมาจากช่องทางนั้น ปล่อยให้น้ำสีขาวขุ่นไหลออกมาเรื่อยๆ รวบคนที่นอนอยู่ให้ขึ้นมานั่งบนตักตัวเอง เจบีฟุบหน้าลงกับไหล่อีกคนเค้าไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหมอนี่เป็นใคร ตอนนี้เค้าทั้งเหนื่อยแล้วก็เจ็บได้แต่ภาวนาว่าเมื่อไหร่จะถ่ายเสร็จซักที

“อีกรอบนะครับ”ไม่สนใจว่าอีกคนจะส่ายหน้าไม่เอาขนาดไหน ขยับตัวเล็กน้อยแล้วสอดแก่นกายเข้าไปแล้วเริ่มกระแทกเข้าไป

“อื้ออ เจ็บ เบาเบาหน่อย”ในเมื่อห้ามก็ไม่มีท่าทีว่าจะหยุดเลยได้แต่บอกให้ให้เบาแรงเพราะมันทั้งเร็วแล้วก็หนักหน่วงในทุกๆครั้งที่กระแทกเข้ามา ยูคยอมจับเอวอีกคนเอาไว้แล้วขยับไปตามที่ต้องการ จับให้แขนเจบีมาโอบรอบคอตัวเองไว้

“ขยับสิครับ”เจบีส่ายหน้าแทบทันที แค่นี้ก็ทั้งเสียศักดิ์ศรีทั้งอายจะตายอยู่แล้วยังจะให้ขยับอีก ใครมันจะไปทำกันเล่า

“งั้นกว่าจะถ่ายจบคงนานหน่อยนะครับ”กระซิบตอบกลับไป คนข้างบนพอได้ยินแบบนั้นก็เริ่มขยับตามที่เค้าต้องการ มือก็ขยำสะโพกกลมแน่นอย่างมันมือ

“อืออ อ้ะ อ้า”หลุดครางออกมาเมื่อคนด้านล่างกระแทกสวนขึ้นมาพอดี ยูคยอมเปลี่ยนเป็นท่าคลานเข่าหันใบหน้าหล่อเหลาของอีกคนไปหากล้องที่ถูกตั้งเอาไว้ แล้วเริ่มกระแทกเพิ่มจังหวะ

“อือ จะ อ้ะ เสร็จแล้ว”พอใกล้จะปลดปล่อยก็โดนบังคับเอาไว้มืออีกคนดำรอบแก่นกายกดปิดตรงหัวไม่ยอมให้เค้าปลดปล่อยจนรู้สึกอึดอัด

“พูดขอร้องสิครับ เดี๋ยวผมจะให้ปล่อย”ยูคยอมพูดแกมบังคับให้เจบีที่ถูกเค้าแกล้งอยู่  คนด้านล่างฮึดฮัดเล็กน้อยก่อนจะพูดออกมา

“อือ ขอร้องล่ะ อื้อ อ้ะ”พอพูดขอร้องออกไปก็ได้การกระแทกที่เพิ่มขึ้นเรื่อยมาเป็นคำตอบ พอยูคยอมใกล้จะเสร็จบ้างเค้าเลยเอามือที่กำไว้ออก จนปลดปล่อยออกมาทั้งคู่ ยูคยอมถอนตัวตนของเค้าออกมาแล้วเดินไปหยิบผ้าขนหนูมาพันรอบเอวแล้วเดินออกไป แทบไม่สนใจเจบีเลยด้วยซ้ำ

เจบีฟุบลงกับเตียงทันที มือสองข้างที่ถูกมัดเอาไว้ ผ้าปิดตาที่ถูกผูกปิดไว้ เค้านอนรอจนได้ยินเสียงคนเดินเข้ามาในห้อง ผู้จัดการเดินเข้ามาทันทีที่ทุกอย่างจบลง ยิ่งเห็นสภาพเจบีเค้าก็ยิ่งอยากจะขอโทษซ้ำๆ  ร่างกายสมส่วนเต็มไปด้วยรอยรักและรอยบีบเค้นอย่างหนักหน่วง ตามขาขาวมีน้ำสีขาวขุ่นที่ไหลออกมาจากช่องทาง ไหนจะเลือดที่ออกมาพร้อมๆกันอีก เค้ารีบเดินเข้าไปหาเจบีพร้อมกับชุดแล้วก็กะละมังเช็ดตัวทันที

“เจบี เจบีไหวมั้ย”เขย่าไหล่กว้างเพื่อถามอาการของเจ้าตัว แต่ก็ได้เป็นการส่ายหัวแบบช้าๆกลับมาเป็นคำตอบ เค้ารีบแกะผ้าที่มัดมือกับผ้าปิดตาออก แล้วถอดเสื้อเจ้าตัวออกไปเพื่อเช็ดตัวให้ทันที

หลังจากถ่ายเสร็จครั้งนั้นเจบีก็แทบจะไม่รับงานอีกเลย กับผู้จัดการก็แทบจะไม่คุยด้วย ค่าตัวจากครั้งนั้นมันมากกว่าปกติมากๆก็จริงแต่ยังไงมันก็ไม่ได้มาจากการยินยอมของเค้า  ดีวีดีที่ถูกวางขายก็ขายดีจนต้องผลิตเพิ่ม ไหนจะกระทู้ที่โดนตั้งในอินเตอร์เน็ตถึงการที่เค้ายอมรับงานแบบนี้อีก  ใครจะรู้ว่าเค้าโดนบังคับนอกจากทีมงานในครั้งนั้นล่ะ

“เห้ออ”ความเจ็บปวดที่สะโพกทุเลาลงไปแล้วก็จริงแต่ไข้หวัดกลับยังไม่หายไปแถมดูท่าจะหนักขึ้นไปเรื่อยๆ 

Rrrrrrrr

เสียงโทรศัพท์ที่นอนอยู่บนโต๊ะข้างเตียงดังขึ้น  ไม่มีชื่อปรากฏขึ้นเป็นเบอร์ที่เค้าไม่รู้จัก

“ครับ เจบีครับ”แค่ได้ยินเสียงปลายสายตอบกลับมาเจบีก็เด้งตัวขึ้นมานั่งอัตโนมัติทันที

(ไงครับเจบี)เสียงแบบนี้เค้าจำได้แน่นอน  ไอ้คนที่กล้ามาพรากเอาศักดิ์ศรีของเค้าไป ปรับเสียงให้เป็นปกติแล้วตอบกลับไป

“มีอะไร”ปลายสายหัวเราะกลับมาจนเค้าต้องขมวดคิ้ว

(นี่ไม่รู้หรอครับ ว่าต้องมาถ่ายหนังเรื่องต่อไปน่ะ)ขมวดคิ้วหนักกว่าเดิมทันทีที่ได้ยินคำตอบ เค้าจำได้ว่าช่วงนี้จะไม่รับงานไหนนี่

“ถ่ายอะไร ชั้นจำได้ว่าชั้นไม่รับงานอะไรทั้งนั้น”

(นี่เป็นคำสั่งครับ จากประธานเดี๋ยวผมส่งเมลล์ไปให้)พุดจบก็มีเมลล์ส่งเข้ามาในโทรศัพท์เค้าทันที พอกดเปิดอ่านเนื้อหาก็แทบจะปาทิ้ง นี่มันบังคับกันชัดๆ มีอย่างที่ไหนแค่หนังขายดีเลยต้องให้เค้าไปแล่นเพิ่มอีกเรื่องเนี่ยนะ

“ไม่ไป ยังไงก้ไม่ไปเด็ดขาด”ปลายสายเงียบไป  ก่อนที่เสียงประตูห้องนอนเค้าจะถูกเปิดเข้ามา ร่างสูงไม่คุ้นตาเดินดุ่มๆเข้ามาหาเค้าจนเจบีต้องขยับหนีไปอีกฝั่งของเตียง

“แกเป็นใครวะ แล้วเข้ามาได้ไง”ยิ้ม ยิ้มหาพระมารดามึงรึไงวะอยากได้คำตอบโว้ยยยย

“มาพานักแสดงไปเข้าฉากครับ”เดินเข้าไปอุ้มอีกคนขึ้นทันที

“ไม่ไป!! ก็บอกว่าไม่เอาไง”ไอ้คนที่อุ้มเค้ามันไม่ตอบ ตีก็แล้วต่อยก็แล้วมันก้ไม่ยอมปล่อย แล้วก็ต้องสะดุ้งเพราะมันตีก้นเค้า

“เด็กไม่ดีต้องโดนตีนะครับ”ว่าแล้วก็ตีเข้าไปอีกรอบ แต่ครั้งนี้แถมการขยำลงไปด้วย

“ไม่!”

“ผมชื่อคิม ยูคยอมนะครับเจบี”โอ้ยยยยยฟังกูหน่อย ไม่ก็ไม่ดิวะ ยูคยอมไม่สนใจอีกคนเค้าอุ้มเจบีเดินมาเรื่อยๆจนมาถึงห้องที่กำลังจะถ่ายทำ การถ่ายครั้งนี้อยู่ในคอนโดเจ้าตัวพอดี จริงๆก็ไม่มีใครกล้าขัดเค้าหรอกถ้าเค้าเอ่ยปากพูดแล้วน่ะ มองกล้องที่ถูกติดรอบๆห้องเหมือนครั้งที่แล้ว ก่อนจะโยนคนที่อุ้มมาลงบนเตียงแล้วขึ้นคร่อมทันที

“กินล่ะนะครับ”

ก็บอกแล้วคิม ยูคยอมไม่ธรรมดาครับ(ยิ้ม)