NIORB LOVE

#ฟิคสั้นนบ

NIORB

“จินยองหิวรึเปล่า”แจบอมถามคนที่กำลังนั่งเคร่งเครียดอยู่กับโน๊ตบุ้คตรงหน้าอย่างเป็นห่วง ก็ตั้งแต่กลับมาจากทำงานจินยองยังไม่ยอมละออกจากโน๊ตบุ้คเลยด้วยซ้ำ จนเค้าอาบน้ำเปลี่ยนชุดเรียบร้อยก็ยังเห็นเจ้าตัวนั่งอยู่

“กินไปก่อนเลยก็ได้ ขอเราทำงานอีกแปบนะ”จินยองตอบกลับมาทั้งที่สายตาจดจ่ออยู่กลับหน้าจอตรงหน้า แจบอมพยักหน้าเข้าใจแล้วเดินออกมาเตรียมอาหารไว้รอให้ออกมาทานพร้อมๆกัน

“งานเยอะชะมัดเลยอ่ะ”แจบอมมองอีกคนที่กำลังเอาข้าวเข้าปากไปบ่นไป แว่นสายตาที่ยังคาอยู่บนใบหน้ากับท่าทางอ่อนเพลียกำลังแสดงออกมาจากเจ้าตัว

“เยอะขนาดนั้นเลยหรอ?”เพราะทำงานอยู่คนละที่แจบอมเลยไม่ค่อยรับรู้เรื่องจำนวนงานของจินยองเท่าที่ควร แต่ก็พอรู้ว่าระดับผู้บริหารงานคงจะไม่ใช่น้อยๆ เปรียบกับเค้าที่เป็นแค่พนังงานออฟฟิศธรรมดาๆ คงก็จะละอย่างกันไปเลย

“อื้อเยอะมากอ่ะทั้งเรื่องงบประมาณ ไหนจะพวกการตลาดอีกปวดหัวชะมัด”บ่นไปก็ตักอาหารเข้าปาก คิ้มขมวดจนแจบอมต้องจิ้มนิ้วลงบนคิ้วจินยอง

“น่าๆ เลิกงานแล้วก็ผ่อนคลายสิ จะเก็บมาเครียดทำไมล่ะ”จินยองมองคนรักของตัวเองอย่างหมั่นไส้ ก่อนจะเอื้อมมือไปยืดแก้มของอีกคนเลย

“อินยอง เอาเอ็บอ้ะ จินอ้อง!!!”จินยองหัวเราะให้กับคำพูดของคนที่โดนเค้าบีบแก้มยืดไปมาอย่างสนุกสนาน เล่นได้แค่แปบเดียวก็ยอมปล่อยให้แก้มของแจบอมเป็นอิสระ แจบอมได้แต่เอามือกุมแก้มไว้แล้วนั่งทานข้าวไปเรื่อยๆ มองอีกฝ่ายแบบเคืองๆเป็นระยะๆ

“แจบอม”จินยองเรียกคนที่กำลังนั่งพิงหัวเตียงอ่านหนังสืออยู่ บนใบหน้าของคนรักมีแว่นสายตาที่คล้ายๆกันสวมอยู่

“ว่า?”จินยองไม่พูด ขึ้นไปบนเตียงนอนแล้ววางหัวลงบนตักอีกคนอย่างเคยชิน แจบอมที่เห็นแบบนี้ก็วางหนังสือเอาไว้ข้างๆแล้วลูบผมคนรักเบาๆ

“เป็นอะไรล่ะ”จินยองก็ไม่ตอบแต่หันหน้าเข้ากับหน้าท้องของอีกคน กดจูบผ่านเนื้อผ้าบางๆลงไป

“เมื่อย เหนื่อย ปวดหัวแจบอมช่วยเราหน่อยสิ”เงยหน้ามองอีกคนอย่างอ้อนๆ แจบอมที่เห็นจินยองเหนื่อยมาจากเมื่อตอนเย็นก็ใจอ่อนยวบยาบ

“จะช่วยยังไง”เพราะไม่รู้วิธีนวดให้ผ่อนคลายหรือวิธีอย่างอื่น แจบอมเลยถามอีกคนเผื่อจะหาวิธีช่วยได้

“งั้นแจบอมอยู่นิ่งๆเดี๋ยวเราทำเอง”แจบอมทำหน้างงๆส่งตอบมาแต่ จินยองยิ้มส่งกลับไปแล้วย้ายตัวเองจากที่นอนอยู่มานั่งข้างๆอีกคน เอื้อมมือไปกดปิดไฟในห้อง เอาหนังสือไปวางไว้ที่หัวเตียงดีๆ

“อืม อ๊ะ จิน”เสียงครางเบาๆจากร่างข้างๆ จินยองเร่งนิ้วมือที่อยู่ข้างในตัวอีกคนให้จังหวะเร็วขึ้นไปอีก ย้ำลงไปตรงจุดนั้นเน้นๆจนเรียกเสียงครางของอีกคนได้เรื่อยๆ

“นี่แจบอมจูบเราหน่อยสิ”แจบอมปรือตามองใบหน้าของอีกคน เพราะปิดไฟทำให้การมองเห็นรอบๆมืดลงไปอีก แจบอมควานหาใบหน้าอีกคนจนเจอแล้วดึงให้ใบหน้านั้นเข้ามาใกล้แล้วกดจูบลงไป จินยองเปลี่ยนท่านั่งให้อีกคนนั่งบนตักเค้าดีๆ มือสองข้างที่กำลังว่างจากช่องทางคับแคบเปลี่ยนมาสำรวจไปทั่วๆร่างกายของแจบอมบีบเค้นลงบนสะโพกอีกคน

“จะ จิน อ่ะ”แจบอมครางออกมาเมื่อนิ้วซนๆของจินยองชอนไชเข้ามาข้างในตัวอีกครั้ง เผลอยกสะโพกรับเข้ากับจังหวะที่อีกคนมอบให้ มือที่ว่างก็เลื่อนลงมาตรงขอบกางเกงแล้วผลุบลงไปข้างในนั้น สัมผัสกับตัวตนของจินยองที่กำลังพองจนขนาดใหญ่ขึ้นกว่า

“จะ แจบอมอื้ออ”จินยองดึงมือออกมาจากช่องทางอย่างเสียดาย แต่เพราะแจบอมที่กำลังเลื่อนตัวลงไป จนใบหน้าอยู่ระหว่างหว่างขาของตัวเองพอดี มือดึงรั้งกางเกงของจินยองจนหลุดออกไปโยนไปข้างๆเตียงอย่างรวดเร็ว

“ก็จินยองเมื่อยนี่ งั้นเราทำให้นะ”พูดจบก็เข้าครอบครองส่วนกลางตัวที่กำลังขยายใหญ่ ลิ้นเรียวห่อแล้วรูดรั้งขึ้นลงอย่างช้าๆ จงใจปาดลิ้นเข้ากับส่วนหัวเพื่อความเสียวซ่านขึ้นให้จินยองไปอีก จินยองจับกลุ่มผมของแจบอมเอา ขยุ้มเบาๆตามแรงอารมณ์ของตัวเอง แจบอมเริ่มเร่งจังหวะขึ้นไปอีกจนอีกคนปลดปล่อยออกมาคาปากของเค้า

“อย่ากลืนนะแจบอม”เอ่ยปากบอกอีกคนที่เงยหน้าขึ้นมาจากหว่างขาตัวเอง แจบอมส่ายหน้าแล้วกลืนลงไปทันทีจนจินยองต้องบ่นออกไป

“ช่างมันเถอะน่า”แจบอมพูดปัด เลื่อนตัวเองขึ้นไปนั่งบนตักของจินยองรูดรั้งแก่นกายสองสามทีแล้วค่อยกดสะโพกตัวเองลงมา

“อือ อ้ะชะ ช่วยเรา สะ สิจิ นยอง”เสียงเริ่มขาดห้วงเพราะแรงเริ่มหดหาย แต่จินยองกับนั่งมองเฉยๆจนต้องกดลงด้วยตัวเอง  พอลงมาจนสุดก็ซบหน้าลงกับบ่าของอีกคนอย่างหมดแรง

“งั้นเราทำเองแจบอมนอนอยู่นิ่งๆไปเลย”จินยองพูดแล้วพลิกให้แจบอมลงมานอนอยู่ข้างล่างตัวเอง ก่อนจะเริ่มส่งจังหวะลงไป  

“แจบอมมมมมตื่นนนนเราหิว”แจบอมที่โดนเขย่าตัวลืมตาปรือๆมองอีกคน จินยองที่ตื่นมาก่อนกำลังปลุกให้แจบอมมาทำอาหารตอนเช้าให้

“วันนี้หยุดหรอ”แจบอมที่ยังไม่ตื่นดีเอ่ยถามจินยอง

“อื้อเราหยุดเพราะฉะนั้นวันนี้แจบอมต้องอยู่กับเราทั้งวัน”แจบอมพยักหน้าตอบ แล้วค่อยๆลงจากเตียงอย่างช้าๆ ความรู้สึกเจ็บที่สะโพกกำลังเล่นงานเค้าอยู่

“แจบอมเจ็บหรอ”จินยองถามแจบอมที่กำลังค่อยๆเดินทีละก้าวไปยังห้องน้ำพอเห็นอีกคนเดินช้าก็ไปช่วยพยุงให้เดินไปที่ห้องน้ำดีๆ

“อือนิดหน่อย”จินยองพาแจบอมไปนั่งที่ชักโครก แล้วเดินไปเปิดน้ำใส่อ่างอาบน้ำจนเต็ม ถือแก้วที่ใส่น้ำกับแปรงสีฟันไปให้คนที่นั่งรออยู่บนชักโครก

“เอ้า แปรงสิ”แจบอมรับแก้วน้ำกับแปรงสีฟันมา นั่งแปรงจนเสร็จสรรพ พอเห็นว่าเสร็จจินยองก็ถอดเสื้อผ้าเค้าออกทันที

“เดี๋ยวดิจินยอง เราอาบเองได้”จินยองไม่ฟังดึงแขนอีกคนให้ตามมาแล้วพาไปที่อ่างอาบน้ำดันให้แจบอมนั่งลงไป พอร่างกายได้เจอกับน้ำความรู้สึกแสบตรงสะโพกก็เริ่มแสดงออกมาจนแจบอมทำหน้าเหยเกออกมา

“แสบหรอ”แจบอมพยักหน้าตอบ จินยองที่เห็นแบบนั้นเลยค่อยๆสอดนิ้วเข้าไปในช่องทางนั้นช้าๆ แจบอมจับแขนจินยองเอาไว้แน่นเผลอกยกตัวขึ้นตอนที่อีกคนควานเอาคราบต่างๆออกให้ จินยองยิ้มออกมา

“อ่ะหมดแล้ว แจบอมรีบอาบน้ำนะเราหิวแล้วววว”พูดอ้อนอีกคน แจบอมพยักหน้าแล้วเริ่มอาบน้ำล้างคราบต่างๆออกทันที

“จินยองจะกินอะไรอ่ะ”แจบอมถามคนที่กำลังนั่งดูข่าวเศรษฐกิจอย่างตั้งอกตั้งใจ

“อะไรก็ได้อ่ะแจบอม เรากินได้หมดแหละ”แจบอมส่ายหน้าเบาๆแล้วเปิดตู้เย็นดูวัตถุดิบข้างใน สำรวจจนทั่วแล้วเริ่มทำอาหารเช้าทันที

“อ่ะ”จินยองละสายตาจากข่าวมาตามกลิ่นหอมๆที่วางตรงหน้า แจบอมเดินถืออาหารมาวางจนครบ เป็นข้าวผัดกิมจิกับซุปหอมๆน่าทาน  กับจานผลไม้ที่วางอยู่ข้างๆกัน

“ตอนเช้าๆไม่อยากให้กินอะไรหนักๆ มันไม่เท่าไหร่น่ะ”แจบอมบอกอีกคน จินยองพยักหน้าเข้าใจแล้วเริ่มตักอาหารเข้าปาก

“อ่ะ อ้าม แจบอมอ้ามสิ อ้าม”จินยองยื่นช้อนที่มีข้าวอยู่ไปตรงปากอีกคน แจบอมอ้าปากรับอาหารเข้าไป แล้วตักมาจ่อที่ปากเค้าคืน

“อ้ามไง จินยองอ้ามสิ”จินยองหัวเราะออกมาแล้วอ้าปากรับเข้าไป ทั้งสองผลัดกันทำไปเรื่อยๆจนอาหารหมด แจบอมรับหน้าที่เก็บไปล้างให้จนเสร็จ

“กินเสร็จก็นอน เป็นหมูหรอจินยอง”แจบอมมองจินยองที่กำลังนอนอืดอยู่บนโซฟาอย่างเอือมๆ นั่งลงตรงพื้นข้างหน้าโซฟาแล้วหยิบหนังสือที่อ่านค้างไว้ขึ้นมาอ่าน จินยองลูบผมอีกคนเล่นเบาๆ บรรยากาศเงียบลง

“เรานี่โชคดีจริงๆเลยน้า”แจบอมหยุดอ่านแล้วมองคนที่นอนเล่นผมตัวเองอยู่

“เรามีแจบอมเป็นแฟนนี่โครตดีเลยอ่ะ”แล้วก็ต้องหน้าแดงออกมาเพราะคำชมจากอีกคน

“อะไรอยู่ดีๆก็พูด”นยองเบะปากใส่อีกคนแล้วพูดต่อ

“ก็แจบอมทั้งทำอาหารเก่งแถมอร่อย ไหนจะงานบ้านก็ทำเก้งเก่ง งานก็ขยันสุดๆ เนี่ยเราโชคดีสุดๆอ่ะ”แจบอมเผลอยิ้มออกมา ยอมรับว่าเค้ารู้สึกดีที่โดนจินยองชมแบบนี้

“อะอือ”

“ถึงเราจะเป็นผู้ชายเหมือนกันแต่เรารักแจบอมนะ”จินยองพูดความในใจออกมา ถึงแม้ทั่วโลกจะเปิดกว้างกับเรื่องรักร่วมเพศ แต่ในเกาหลีเรื่องพวกนี้ยังไม่ค่อยเป็นที่ยอมรับเท่าที่ควร พวกเค้าจึงคบกันแบบเงียบๆ จินยองที่เป็นผู้บริหารระดับสูงของบริษัทดังมีชื่อเสียงพอสมควร กับแจบอมที่ทำงานออฟฟิศธรรมดาๆ พวกเราใช้ชีวิตกันแบบเงียบๆไม่หวือหวา ไม่ต้องประกาศให้ใครทราบหรือรับรู้กับความรักของเรา

“เราก็รักจินยองนะ”

มนุษย์ไม่ได้เป็นเกย์ เลสเบี้ยน หรือไบเซ็กชวล พวกเค้าก็แค่ตกหลุกรักมนุษย์อีกคนนึงแค่นั้นเอง

END.

เพราะความรักมันอาจจะไม่ได้เกิดกับแค่เพศตรงข้ามกับเราแต่มันเกิดได้กับทุกๆคนค่ะ

มาต่อให้แล้วนะคะ ต้องขอโทษที่มาช้านะคะ

อาจจะสั้นไปหรือผิดพลาดต้องขอโทษด้วยจริงๆนะคะ

ตอนนี้ก็ไม่มีอะไรมากค่ะ เราแค่ลองส่งผ่านความรู้สึกต่อความรักของเราลงไปกับตัวละครทั้งสองตัวละคร เพราะความรักบางทีก็ไม่ใช่แค่เพศตรงข้าม แต่มันเกิดได้กับทุกเพศจริงๆค่ะ

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ

สกรีมผ่าน  #ฟิคสั้นนบ ก็ได้นะคะ

อย่าลิมคอมเม้นท์ติชมให้กับเราด้วยนะคะ

ขอบคุณค่ะทุกคน

เจอกันตอนหน้านะคะ

@chutikan_poy