ืNiorb แก้รายงาน

-Niorb-

“นักศึกษาปาร์ค จินยองครับ” เสียงทุ้มน่าฟังที่ออกมาจากอาจารย์หนุ่มหน้าห้องเรียกให้จินยองต้องหันหน้าไปหา

“ครับอาจารย์แจบอม” ตอบรับอีกคนอย่างสุภาพนอบน้อมเพราะอีกฝ่ายเป็นถึงอาจารย์ในคณะของตนเอง อาจารย์ทำหน้านิ่วเล็กน้อยก่อนจะปรับสีหน้ากลับมาเป็นเหมือนเดิม

“รายงานของคุณมีปัญหานะครับ เย็นนี้ช่วยมาแก้ที่ห้องทำงานของผมด้วยนะครับ” จินยองยิ้มก่อนพยักหน้ารับคำสั่งของอาจารย์หนุ่ม

จินยองเดินฮัมเพลงไปเรื่อยๆตามทางเดินหลังจากขอแยกจากเพื่อนตัวเอง เหตุผลก็เพราะเค้าต้องมาแก้รายงานกับอาจารย์แจบอม แน่นอนว่ามันไม่ใช่การแก้ที่ธรรมดาซักเท่าไหร่ เดินมาเรื่อยๆจนมาหยุดที่ห้องทำงานของอีกคน เคาะประตูสามทีเพื่ไอบอกคนข้างในให้ทราบก่อนจะบิดกลอนประตูเข้าไป  ร่างของอาจารย์หนุ่มนั่งอยู่บนเก้าอี้ทำงาน ใบหน้าหล่อเหลาสวมแว่นตาสายตาเอาไว้ยิ่งเสริมให้อาจารย์แจบอมดูดีขึ้นไปอีก แจบอมเงยหนขึ้นมามองนักศึกษาที่เค้าเรียกตัวมาเพื่อให้แก้รายงานก่อนจะผายมือเป็นการบอกให้อีกคนไปนั่งบนโซฟารับแขกเพื่อรอเค้า จินยองไม่รอช้ารีบถามถึงงานของเค้าทันที

“ผิดตรงไหนหรอครับอาจารย์ รายงานของผมน่ะครับ” จินยองมองหน้าของอาจารย์หนุ่มอย่างลองเชิง อันที่จริงรายงานเค้ามันไม่มีอะไรผิดไปหรอก เค้าเช็คมันดีแล้วแน่นอน จินยองแค่อยากรู้ว่าอาจารย์เรียกเค้ามาทำไม แจบอมยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะตอบกลับไป

“คุณก็น่าจะรู้นะครับ ว่ามันผิดตรงไหน” เดินออกมาจากเก้าอี้แล้วเดินตรงไปหยุดที่ตรงหน้าอีกคนเอื้อมมือไปแตะที่ใบหน้าหล่อเหลาของลูกศิษย์ไล้มือเล่นกลับใบหน้านั้นไปเรื่อยๆ จินยองรวบเอวอาจารย์ตรงหน้าให้ลงมานั่งคร่อมตักเค้าเอื้อมมือไปจับมือซนๆของอีกคน ส่งสายตาเจ้าเล่ห์ไปให้อาจารย์เล่นๆ

“สรุปรายงานผมไม่มีผิดสินะครับ” แน่นอนว่าไม่มีคำตอบจากอาจารย์ตรงหน้า มือของอาจารย์ค่อยๆไล้ลงมาจากใบหน้าเค้าเรื่อยๆ เรื่อยๆจนมาหยุดอยู่กลางลำตัวที่กำลังโป่งพองกดย้ำลงไปอย่างซุกซน จนจินยองต้องหยุดอีกฝ่ายไว้ก่อน

“นี่ห้องทำงานนะครับอาจารย์  อาจารย์ร้อนหรอครับ” ถามไปพร้อมมือที่ซุกซนไม่ต่างจากอีกคนจินยองไล้ทือมาที่ท้ายทอยของอีกคนเกลี่ยเล่นแล้วเลื่อนลงไปจนถึงสะโพกแน่นๆของอีกฝ่าย ขยำมือทั้งสองอย่างเต็มแรงไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะเจ็บหรือไม่ แจบอมขยำลงไปตรงกลางลำตัวของลูกศิษย์อีกรอบ อากาศในห้องเริ่มร้อนมากขึ้นแอร์ที่เปิดไว้ก็ไม่สามารถช่วยอะไรได้

“ครับร้อน  แล้วผมก็ร้อนมากด้วยครับจินยอง” บทสนทนาหยุดลงทันทีที่ใบหน้าทั้งสองเลื่อนเข้าหากัน จินยองขยับตัวแล้วหยิบแว่นตาที่เกะกะบนใบหน้าอาจารย์ขว้างลงไปข้างโซฟาทันที ใบหน้าขยับเปลี่ยนองศาเพื่อรับรสจูบที่อีกฝ่ายมอบให้อย่างรู้งาน มือทั้งสองเริ่มเลื้อยลงไปเรื่อยๆจนมาหยุดที่เข็มขลัดของอาจารย์ของตัวเอง ปลดมันออกอย่าง่ายดายแล้วดึงมันลงไปพร้อมๆกับกางเกงของอีกฝ่าย แจบอมก็ไม่ยอมแพ้เลื่อนมือมาปลดเข็มขลัดของลูกศิษย์เช่นเดียวกันรูดซิปลงมาจนสุดก่อนจะดึงแก่นกายของอีกคนที่เริ่มชูชันออกมา

“ว้าว เจอกันอีกแล้วนะครับจินยองน้อย” จินยองมองการกระทำของอาจารย์ที่ชอบทักทายจินยองน้อยทุกครั้งที่ทำกันจนชินตาก่อนจะดริ่มครางออกมาเพราะแจบอมเลื่อนตัวลงไปนั่งคุกเข่าอยู่ข้างล่าง รูดรั้งแก่นกายสองสามทีก่อนจะนำเข้าปากบางอย่างรวดเร็ว

“อืออ แจบอม” จินยองเลื่อนมือไปขยุ้มกลุ่มผมนุ่มของอีกฝ่าย แจบอมผงกหัวรูดรั้งแก่นกายของอีกคนที่อยู่ในปากราวกับเป็นไอติมที่แสนจะอร่อย จยจินยองใกล้จะแตะขอบสวรรค์แจบอมกลับหยุดทุกอย่างจนจินยองชะงักค้าง

“หยุดทำไม” ก่อนจะได้คำตอบเป็นการที่อาจารย์ตรงหน้าลุกขึ้นมาถอดกางเกงของตัวเองออกไปปลดกระดุมเสื้อเล็กน้อยเพื่อคลายร้อน ก่อนจะตัวมานั่งบนตักของเค้า รูดรั้งแก่นกายจินยองเล็กน้อยก่อนจะนำเข้าไปในช่องทางของตัวเองทันที

“อึกก อือ” สะดุดเล็กน้อยเพราะไม่ได้เบิกทางเอาไว้ จินยองจับเอวแจบอมเอาไว้ก่อนจะช่วยให้ลงไปจะสุด แจบอมเริ่มหมดแรงเพราะกว่าจะลงมาสุดมันทั้งเจ็บแล้วก็หนืดกว่าที่คิดไว้ จินยองไม่รอช้ารีบพลิกอีกคนลงมาด้านล่างก่อนจะเริ่มทำการแก้รายงานของเค้าทันที

 “สรุปว่ารายงานของผมไม่มีผิดพลาดใช่มั้ยครับอาจารย์แจบอม” จินยองถามขึ้นพร้อมกับใส่กางเกงไปเรื่อยๆ มองอาจารย์แจบอมที่นอนอยู่บนโซฟาทั้งที่ยังไม่ใส่กางเกงเจ้าตัวยกขาข้างนึงขึ้นชันไว้ก่อนจะตอบเค้ากลับมา

“อือไม่ผิดหรอก” จินยองเดินไปนั่งลงข้างๆคนที่นอนอยู่บนโซฟาหยิบกางเกงของอีกฝ่ายส่งไปให้ แจบอมมองกางเกงในมือของจินยองแล้วลุกขึ้นมานั่งหันหน้าเข้าหาอีกคน

“ต้องเอาออกจะใส่ได้ไง” จินยองยิ้มก่อนจะพูด

“เดี๋ยวผมเอาออกให้ครับอาจารย์” ใบหน้าหล่อเหลาของแจบอมขึ้นสีแดงจนน่าเอ็นดู จินยองยื่นมือไปเกลี่ยริมฝีปากบางๆของอีกฝ่ายเล่นอย่างช้าๆ

“แล้วทีหลังถ้าคิดถึงกันก็ไม่ต้องบอกว่าให้แก้รายงานนะครับ เรียกให้มาหาที่ห้องง่ายกว่าอีก”